Przy okazji artykułu o wybielaniu martwych zębów wspomnieliśmy o zjawisku takim jak resorpcja korzenia. Polega ono na stopniowym rozpuszczaniu tkanki kostnej w korzeniu, co z kolei prowadzi do jego zaniku. Korzenie zęba stają się coraz krótsze i cieńsze, zanikają także włókna utrzymujące ząb w kości efektem czego jest zwiększenie ruchomości zęba, pojawia się zatem realna możliwość jego wypadnięcia. Jest to proces całkowicie naturalny w przypadku zębów mlecznych, kiedy to dochodzi do wymiany uzębienia z mlecznego na stałe, resorpcja korzenia zęba stałego natomiast jest już procesem patologicznym.
Rozróżnia się kilka rodzai resorpcji korzenia: wewnętrzną, kiedy to zanik korzenia zaczyna się od kanału korzeniowego, zewnętrzną przy której zanik korzenia zachodzi od jego zewnętrznej powierzchni, oraz zamienną gdy wraz z procesem zaniku korzenia w jamie zęba odkładają się tkanki twarde, co z czasem prowadzi do zrośnięcia się zęba z kością zębodołu bądź do zamknięcia komory zęba przeznaczonej na miazgę. Przyczyn resorpcji korzenia może być wiele, mowa tu między innymi o przewlekłych stanach zapalnych miazgi i jej martwica, zaawansowane choroby przyzębia oraz zapalenie ozębnej, urazy zębów, ucisk przez zęby zatrzymane, ciąża, czynniki dziedziczne, czy schorzenia takie jak nadczynność tarczycy, nadciśnienie, awitaminoza czy też miażdżyca. Opisywane przez nas w jednym z poprzednich artykułów wybielanie zębów martwych również zawiera się w tej jakże długiej liście.
Warto zaznaczyć, że resorpcja korzenia przechodzi całkowicie bezobjawowo. Pacjent nie ma żadnej możliwości stwierdzenia, że z jego zębami dzieje się coś niepokojącego, jedyną metodą wykrycia jej jest diagnostyka obrazowa – najczęściej całkiem przypadkowo podczas kontrolnego zdjęcia RTG. Resorpcję korzenia można leczyć, zależne jest to jednak w dużej mierze od jej przyczyn. Wymagana jest tutaj duża wiedza i doświadczenie dobrego stomatologa, musi on wszak stwierdzić czy zaistniały stan spowodowany jest przez stan zapalny, uraz, ucisk czy inne czynniki.
